Aktivnosti u modularnoj nastavi predstavljaju središnji element učenja – one nisu dodatak sadržaju, nego njegov pokretač. Umjesto pitanja „što ćemo danas predavati“, modularna nastava postavlja pitanje „što će učenik danas raditi i naučiti“. Time se naglasak premješta s poučavanja na učenje, a aktivnosti postaju most između teorije, ishoda i stvarne prakse. Kroz aktivnosti se ishodi učenja pretvaraju iz apstraktnih formulacija u konkretne i mjerljive zadatke. One oblikuju cijeli proces učenja: određuju metode rada, način organizacije prostora i vremena te transformiraju uloge učenika i nastavnika. Učenik postaje aktivni sudionik, istraživač i kreator znanja, dok učitelj preuzima ulogu mentora. Aktivnosti omogućuju razvoj kompetencija – ne samo znanja, nego i vještina kao i profesionalnih stavova. U zdravstvenom obrazovanju to uključuje komunikaciju, empatiju, kritičko mišljenje i sposobnost djelovanja u stvarnim situacijama. Simulacije, studije slučaja, praktični rad i igre uloga spajaju teoriju i praksu u sigurnom okruženju, potiču refleksiju i profesionalno rasuđivanje. Raznolikost aktivnosti omogućuje diferencijaciju i inkluziju, prilagodbu različitim stilovima učenja i jačanje motivacije. Učenici kroz iskustvo prepoznaju svrhu učenja i doživljavaju napredak, što povećava njihovu unutarnju motivaciju i samopouzdanje. Aktivnosti su i temelj vrednovanja – omogućuju praćenje procesa, a ne samo rezultata, te potiču samoprocjenu učenika. Ujedno mijenjaju kulturu škole, stvarajući okruženje suradnje, otvorenosti i inovativnosti. Zaključno, aktivnosti su srce modularne nastave: one povezuju znanje i djelovanje, teoriju i praksu, učenika i stvarni svijet. Kroz njih učenje postaje dinamično, iskustveno i smisleno, a učenici se razvijaju u kompetentne, odgovorne buduće stručnjake.